Anemofobi

Anemofobi veya ankraofobi, bazı insanların fobik uyaranlara maruz kaldıklarında hissettikleri mantıksız korkudur. Bu durumda rüzgâr, en büyük korkudur. Bu fobi, tedavi edilmezse yaşam kalitesini önemli ölçüde etkileyebilir. Çoğu zaman bu bireyler, bu iklim olayının feci sonuçlarını mantıksız bir şekilde tahmin ederler. Örneğin, şiddetli bir yangının ardından devrilen bir ağaç, fiziksel bütünlük sorunlarına neden olabilir.

Rüzgâr takıntısı, sadece insanları dışarı çıkarken etkilemez. Pencereyi açmak da yoğun kaygı, mide bulantısı, baş ağrısı, huzursuz düşünceler ve depresyon üretebilen problemlere neden olabilir.

Anemofobinin nedenleri

Anemofobi, genel olarak her zaman bilinçli olarak hatırlanmayan travmatik bir deneyimi takip eder. Bu öğrenme, nötr bir ilk uyaranın bir korku tepkisi ile ilişkili olduğu göründüğünde gerçekleşir. Örneğin bir kişi, rüzgârlı bir günde duygusal olarak olumsuz bir deneyim yaşamış olabilir ve bu deneyim, onları o kadar çok etkilemiştir ki her durumda rüzgârlı günlerde bu travmatik deneyimi hatırlayabilirler. Bu tür öğrenmeye ayrıca, klasik koşullanma da denir. 

Sonuç olarak, bu durumu yaşayan birçok insan, korkularının mantıksız olduğunu bilir, ancak üstesinden gelemezler. Bunun nedeni, insanların bilişsel bağlantılar tarafından değil, beyindeki birincil bağlantılar tarafından üretilen bu olumsuz duyguyu algılamaya biyolojik olarak programlanmış olmalarıdır. Bu gibi durumlarda, mantıksal argümanların devreye girmesi çok nadirdir.

Anemofobinin belirtileri

Fobi belirtileri, genellikle tüm fobi türleri için ortaktır. Değişen tek şey, fobiyi ortaya çıkaran uyarandır. Anemofobi belirtileri, genellikle üç gruba ayrılır. Bunlar bilişsel, fiziksel ve davranışsal belirtilerdir. 

Anemofobinin bilişsel belirtileri arasında korku, sıkıntı, kaygı, konsantrasyon eksikliği, felaket düşünceleri ve ölüm deneyimleri yer alır. Fiziksel belirtiler ağız kuruluğu, mide bulantısı veya nefes almada zorluk içerir. Davranışsal belirtiler ise korkulan uyarandan kaçınmadır. 

Çocuklarda anemofobi

Diğer birçok fobide olduğu gibi anemofobi de çocuklarda nispeten yaygındır. Çocuklar, etrafındakilerin her zaman bilincinde değildir ve olayların, onları şaşırtması veya korkutması olağandır. Bu nedenle fobiler, en az altı ay sürmedikçe çocuklarda sıklıkla teşhis edilemez.

Çocuklarda anemofobi, özellikle şiddetli veya kalıcı ise mutlaka bir uzmandan tavsiye alınmalıdır. Anemofobi, ergenlerde ve yetişkinlerde daha az yaygındır. Kişinin günlük aktiviteleri sınırlayacak bir korkusu varsa profesyonel yardım almayı düşünmelidir.

Anemofobi tedavisi

Anemofobi de dahil olmak üzere birçok fobi, psikolojik konsültasyonların ana nedenlerinden biridir. Bu koşullar, büyük sıkıntıya neden olabilir, ancak rahatlıkla tedavi edilebilir.

Anemofobi tedavisi için farkındalık terapisi veya kabul ve kararlılık terapisi gibi birçok etkili yöntem vardır. Bununla birlikte en yaygın kullanılan tedavi, bilişsel davranış terapisidir. Bilişsel davranışçı tekniklerde gevşeme teknikleri ve maruz bırakma teknikleri vardır.

Anemofobi tedavisinde kullanılan kanıtlanmış ve çok etkili teknik, sistemik duyarsızlaştırma yöntemidir. Bu yöntem, hastayı yavaş yavaş obsesif uyarana maruz bırakmayı, ancak aralarında yukarıda bahsedilen gevşeme tekniklerinin de bulunduğu bir dizi başa çıkma stratejisini öğrenmeyi içerir.